Στην αρχή όλα ήταν ήσυχα. Και μετά έγιναν όλα δυνατά. Το Σύμπαν γέμισε με ήχους.
Ο ήχος είναι αόρατος. Μας τραβάει όμως την προσοχή. Τον αντιλαμβανόμαστε – και μετά τον ακούμε.
Η μαγεία των ήχων/ Romana Romanyshyn και Andriy Lesiv, εκδ. Φουρφούρι
………………………………………………………………………………………………………………………………….
Οι πανάρχαιοι πρόγονοί μας
Όπως και πολλά από τα ζώα που υπάρχουν στο ζωολογικό κήπο, έτσι κι ο άνθρωπος, έβγαζε ακατάπαυστα την ίδια ακατανόητη κραυγή μόνο και μόνο γιατί του άρεσε ν’ ακούει τον ήχο της φωνής του. Με τον καιρό έμαθε να χρησιμοποιεί τη φωνή του για να πληροφορεί τα συγγενικά προς αυτόν όντα, για κάποιο κίνδυνο που τον απειλούσε. Ύστερα ξεκαθάρισε μερικά από τα ουρλιαχτά αυτά και τους έδωσε μια ειδική έννοια. Ένα π.χ. από αυτά θα σήμαινε: «Φάνηκε τίγρις». ‘Ή ένα άλλο: «Έρχονται πέντε ελέφαντες». Οι άλλοι, για να του πουν ότι τον άκουσαν, έπρεπε κάτι να του γρυλλίξουν. Θα έβγαζαν δηλαδή μια φωνή που θα εσήμαινε: «Την είδαμε» ή «τρέχουμε να κρυφτούμε». Και χωρίς αμφιβολία αυτά απετέλεσαν και τις ρίζες όλων των γλωσσών.
Η ιστορία της ανθρωπότητας/ Χέντρικ Βαν Λουν, εκδ. Καστανιώτη
………………………………………………………………………………………………………………………………….
Βόμβες μέσα στα Καλύβια
Γύρω στις τέσσερις τα ξημερώματα όλα σταμάτησαν και άρχισαν ν’ ακούγονται οι σούστες που έφευγαν για τ’ αμπέλια, γιατί αυτές τις ημέρες ο τρύγος ήταν στο φόρτε. Αυτή την ώρα στα πατητήρια μερικοί πατούσαν σταφύλια και κάποιες γυναίκες είχαν ανάψει φωτιά στο χαγιάτι και έβραζαν μούστο.
Εγώ με τα αδέλφια μου Μήτσο, Βάσω, Γιώργο και την αδελφή μου Αγγελική παρακολουθούσαμε από το βράδυ μέχρι αυτή την ώρα την καταστροφή που γινόταν και μόνο όταν όλα ησύχασαν ξαπλώσαμε για ύπνο. Λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος ακούσαμε ξανά αεροπλάνο, το οποίο ήταν αγγλικό. Το καταλάβαμε γιατί γνωρίζαμε όλες τις μηχανές από τον ήχο. Μόλις το ακούσαμε σηκωθήκαμε αμέσως από το κρεβάτι με το Μήτσο να δούμε που κατευθυνόταν. Ο Μήτσος είχε βγει κιόλας έξω από το σπίτι, εγώ δεν είχα προφτάσει να βγω, όταν ξαφνικά άκουσα ένα τρομερό σφύριγμα και φαντάστηκα ότι έπεφτε το αεροπλάνο κάθετα επάνω μας με τους έλικες να σφυρίζουν. Σε λίγα δευτερόλεπτα το σφύριγμα είχε γίνει πολύ πιο δυνατό και μετά σταμάτησε από έναν τρομακτικό θόρυβο. Ήμουν όρθιος μέσα στο σπίτι και νόμιζα ότι θα με σκέπαζαν οι πέτρες, διότι είχαν φθάσει έως εδώ τα βλήματα.
Το χωριό μας τα Καλύβια: αναμνήσεις και ακούσματα ενός Καλυβιώτη/ Σωτήρης Αθ. Κόλλιας, εκδ. Πνευματικού Κέντρου Δήμου Καλυβίων
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΚΟΥΕΙ
Ακούμε την Ιστορία
Στις 17 Φεβρουαρίου επισκέφθηκε τη βιβλιοθήκη μας η ομάδα μαθητών της Σχολικής Βιβλιοθήκης του 1ου Γυμνασίου Καλυβίων μαζί με τις φιλολόγους τους. Όλοι μαζί ξεδιπλώσαμε στιγμές της ιστορίας μέσα από τους ήχους της. «Ακούσαμε» σημαντικά κεφάλαια της Ιστορίας φτιάχνοντας μια χρονογραμμή, διαβάζοντας παράλληλα αποσπάσματα από βιβλία και αφηγήσεις, ενώ σε πολλές από αυτές τις εικόνες αποκωδικοποιήσαμε QR code για να αντιληφθούμε πιο καλά με την ακοή μας τα γεγονότα. Το ραντεβού μας ανανεώθηκε για νέα έρευνα και μελέτη γύρω από τους ήχους και τις σιωπές που σχετίζονται με ιστορικά γεγονότα, πώς τα αντιλαμβανόμαστε, τι σημαίνουν.
