ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ… ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΓΥΡΩ ΜΑΣ
Παιχνίδι με τις αισθήσεις και τη φύση
Παρατηρήσαμε εικόνες, διαβάσαμε κείμενα, λύσαμε γρίφους. Παρέα με την ΣΤ τάξη του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλυβίων αφού διαβάσαμε το βιβλίο της Beatrice Alemagna «Μια μεγάλη μέρα του τίποτα», εκδ. Κόκκινο, μελετήσαμε κείμενα και αποσπάσματα από επιλεγμένα βιβλία και παίξαμε με γρίφους.
“Έξω η βροχή είχε σταματήσει και ο ήλιος ξετρύπωνε μέσ’ από τα σύννεφα. Σταμάτησα να δέσω τα κορδόνια μου και καθώς έσκυψα... πρόσεξα ένα λουλούδι που φύτρωνε μέσ’ από μια ρωγμή στο πεζοδρόμιο.”
Fiona Lumbers, Το δώρο του παππού μου, εκδ. Ποταμός
“Η αρκούδα κρυφογέλασε. « Κοίτα», είπε.
Κι ο Κούνελος άνοιξε τα μάτια του.
« Ουάου!» είπε.
«Αυτό λέω και εγώ πάντα!» είπε ο Τρυποκάρυδος.»Οουάου, ουάου, ουάου ,ουάου…»
«Έι!» είπε ο Κούνελος. «Βουνά! Και πίσω από τα βουνά, πάλι βουνά! Και…»
Τα μάτια του κουνελιού δεν κατάφερναν να εστιάσουν τόσο μακριά. «… και βουνά πίσω από τα βουνά που είναι πίσω από τα βουνά!». Το δέντρο λικνίστηκε με το αεράκι και ο Κούνελος λικνίστηκε μαζί του. Ο κούνελος ένιωσε σαν να ήταν μέρος του δέντρου. Και το δέντρο ήταν μέρος του δάσους. Και το δάσος, μέρος του κόσμου.
«Τέλεια, τέλεια, τέλεια δεν είναι;» ρώτησε ο Τρυποκάρυδος.
«Ουαου!» είπε ο Κούνελος πολύ σιγανά. «Νόμιζα πως ο κόσμος ήταν τόσο μικρός και τόσο γεμάτος από… εμένα. Αλλά είναι μεγάλος και καθόλου γεμάτος από μένα».
« Ναι», είπε η Αρκούδα.
«Ναι, ναι, ναι» είπε ο Τρυποκάρυδος.
« Ίσως τα προβλήματα μου να μην είναι τελικά τόσο μεγάλα», είπε ο Κούνελος.
Julian Gough, Κούνελος και Αρκούδα – Φασαρίες στο δάσος, εκδ. Ίκαρος
“Βαθιά κάτω από τις λόχμες, στα πάντα σκοτεινά λαγούμια, ζούσαν πουλιά και μικρά ζώα και, όταν ο καιρός ήταν καλός, ακούγονταν θροΐσματα φτερών ή βιαστικά συρσίματα ποδιών. Τα ζώα όμως ήταν πάντα αόρατα.”
Τούβε Γιάνσον, Το βιβλίο του καλοκαιριού, εκδ. Αίολος
